Մկների ժողովը

Ամառն արդեն ավարտվում է, ուստի տարօրինակ չէ, որ ուսանողներին  սկսել են հետաքրքրել դասերի հետ կապված հարցերը: Մի քանի հետաքրքիր բան եմ լսել կապված դասերի հետ. դասերն արդեն սկսվելու են ժամը 09.30, իսկ Աբովյանից, Նոր Հաճընից ու շրջակա մյուս վայրերից եկող տրանսպորտային միջոցների ուղևորման ժամերը և կանգառները հարկադրաբար փոխվել են: Անհասկանալի է, թե տրամաբանության որ օրենքի համաձայն են կանգառներն ուսումնական հաստատություններից հեռու գտնվում: Մինչ ինձ պատմում էին այս ամենի մասին, մի ծիծաղելի դեպք պատկերացրեցի. նախարարները հավաքվել են ժողովի ու մտածում են` ինչ անեն, որ մարդկանց ուշադրությունը շեղեն վերջին ժամանակներում տեղի ունեցող քաղաքական իրադարձություններից: Դե նրանց էլ է պետք հասկանալ, խեղճերն արդեն հոգնել են մեզնից, մեր բողոքներից, նույնիսկ անեծքներից: Նրանք առաջին հերթին ՀՀ քաղաքացի են, հետո նոր քաղաքական գործիչ(միայն թե չեմ հասկանում` ինչու է սրա մասին միայն արձակուրդի պես հաճելի երևույթի ժամանակ խոսվում): Երկխոսություն, ցույցեր... Պե՞տք է , որ դրանց մասին այսքան շատ խոսվի. իհարկե ոչ: Եվ այսպես. գումարվեց գաղտնի ժողով: Ո՞վ կարող է շեղել մարդկանց ուշադրությունը.
-Մշակույթի' նախարար, կարո՞ղ ես մի ճար անել:
-Չէ~, էլ ձև չկա, անհնար է:Մշակույթն այնպիսի վիճակում է, որ դրանից վատ մեկ էլ ռոք համերգներն արգելելը կլիներ, իսկ ես ֆանատներից վախենում եմ:
-Տնտեսության հետ կապված հույսեր կա՞ն:
-Ախր տնտեսոթյան մեջ արդեն չափն անց ենք կացրել:
-ՈՒրեմն ի՞նչ անենք, մի բան առաջարկեք, ճիշտ են ասում, էլի, որ գլուխներդ ջրով է լցված, ոչ մի խելացի միտք չեք կարողանում արտահայտել, բոլորդ վախենում եք ժաղավրդից, թե ժողովուրդն ինչ է, որ վախենաք, էսքան ժամանակ չէ՞ք համոզվել, որ ինչ էլ անենք, համբերատար տանելու են, մերոնք ուժեղ են, դիմանում են, ոչ թե ռուսի ու եվրոպացու նման` մի բան է լինում թե չէ, լացում են, գոռում, ոտքները գետնով տալիս` թե չենք կարում դիմանալ:
Այստեղ լռություն տիրեց: Ճառը թողեց սպասված ազդեցությունը: Հետո էլ ժողովի նախագահը հանեց պանիրն ու դրեց սեղանին` իբր թե շոգ է. գրպանում կփչանա: Հենց այս ոգեշնչող պահին էլ մի միտք փայլատակեց տրանսպորտի հետ կապված հարցերի լիազորված անձի մտքում.
-ՈՒրեմն հարկավոր է մարդկանց միտքն զբաղեցնել մի այնպիսի բանով, որը չի ընդգրկում հասարակական բոլոր խավերը, բայց վերաբերում է ավելի ակտիվներին: Կարող ենք նորից դիմել տրանսպորտի օգնությանը, առանց այդ էլ այստեղ արդեն փորձ կա(հիշենք մետրոյի հետ կապված դեպքերը): Տրանսպորտից օգտվում են հիմնականում սովորողներն ու աշխատողները, ովքեր քիչ չեն Հայաստանում: Մենք, իբր թե թեթևացնում ենք երթևեկությունը, կփոխենք շրջաններից եկող տրանսպորտային միջոցների կանգառները, ժամերն ու գծերը, պատկերացնու՞մ եք ինչ շոկային վիճակ կլինի:
-Ապրե~ս, վերջապես մի խելացի բան լսեցի,- այստեղ ղեկավարը կամաց-կամաց սկսեց պանիրը բրդել դեպի խելացի փրկիչը: Բայց դե նա միակը չէր, որ պանիր էր ուզում:
Հանկարծ վեր կացավ կրթության ասպարեզի ներկայացուցիչը և ձեռքը դրեց պանրի վրա:
-Ես էլ միտք ունեմ:
-Լավ, դու էլ ասա:
-Մենակ տրանսպորտը շատ քիչ է ժողովրդին շեղելու համար, եկեք փոխենք դասերի ժամերը: Դարձնենք 09.30: Թեպետ մի քանի չհասկացող ապուշներ կուրախանան, բայց երկրորդ հերթի զայրույթը...այստեղ են ասել` Աստված հեռու պահի, խեղճերի դասերը կվերջանան երեկոյան 19.30, այ դա թեմա կլինի:
Ժողովի նախագահի դեմքին գոհունակ ժպիտ փայլեց: Նա կիսեց պանիրն ու տվեց օրվա հերոսներին...( Բայց դե ինչ իմանաս թե գրպանն ինչ չափով դատարկվեց ;))))

Եթե ուզում եք օրը հետաքրքրիր անցնի, հաճախ եղեք Օպերայի հրապարակում

Ամառն այնքան դաժան է Երևանում, որ տնից դուրս գալու ցանկություն ընդհանրապես չկա: Դե որևէ հով տեղում հանգստանալ էլ չենք կարող մեզ թույլ տալ բոլորիս քաջ հայտնի պատճառներով: Ես նորից չէի բացի փողի բացակայության պատճառով ամառային հանգիստը չվայելելու թեման, եթե չլիներ մի ծիծաղելի, ինչ-որ չափով նաև զայրացնող հանգամանք. մեր նախագահը որոշել է, որ իրեն հանգիստ է պետք ու մեկնել է հանգստանալու: Իսկ իբր թե ընդդիմության նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ժամանակը հետաքրքրացնելու մի այլ ձև է գտել: Նա արդեն հոգնել է արտասահմաններից ու ուզում է իր երկրին արջի ծառայություն մատուցել: Նա նորից ցույց է կազմակերպել, նորից ասել այն ամենը, ինչ արդեն ասել է հազար անգամ: Դե ախր այդպես չի կարելի, պարոն Տեր-Պետրոսյան, ուզում եք լրագրողներին էլ առանց գործի թողնե՞ք։ Ցույց եք անում, գոնե մի նորություն ասեք, որ գրելու բան լինի, թե չէ ձանձարալի եք դարձել արդեն: Եթե առաջ գոնե ծիծաղելու համար մարդիկ գալիս էին, լսում ճառերդ, մի խոսքով ժողովրդի հետ ասում, խոսում, ծիծաղում էիք, հիմա այնքան են հնացել կատակներդ, որ եթե պարապությունը չլիներ, ոչ մեկ չէր գա քեզ լսելու: Դե, ինչ արած, մարդիկ ինչ-որ բան անելու ցանկություն ունեն: Համերգները քչացան, եկել են քեզ լսեն, թե չէ երեխաներն արդեն զահլա են տանում, ասում են. <Մամա, մամա, գնանք ման գալու>: Բայց դե հիմիկվա երեխաները զարգացած են, մենակ ման գալը քիչ է, իրենք էլ համերգ են ուզում: Լավ է գոնե ընդդիմությունը մտածում է հայ սուրբ մայրերի հոգսը թեթևացնելու մասին ու անվճար համերգներ է տալիս: Իսկական տաղանդ է Լևոն - երեխասեր պապին, ոնց էլ չի ալարում նույն բանն այդքան կրկնել, մտածում է, որ եթե ինքն ամեն ինչ հազարերորդ անգամից է հասկանում, ուրմեն մենք էլ ենք էշ, մի անգամ ասածը տեղ չի հասնում: Բայց դե խեղճ մարդը դեռ չի կարողանում հասկանալ, որ ոչ թե հետաքրքրում են իր ցույցերը, այլ ուղղակի ժամանց են ապահովում: Այստեղ կարելի է հանդիպել ընկերների հետ, պատմել մեր կյանքի նորությունները, մի քիչ էլ արևի տակ տաքանալ, որ դե մեկ էլ տեսար ձմեռը տունը տաքացնելու փող չունեցանք, նախօրոք ջերմություն հավաքենք: Մինչ կարդում էի Լևոն Երեխասեր Առաջինի ելույթը ու լսում ընկերոջս պատմածները ցույցի ընթացքի մասին, մի լավ միտք ծագեց գլխումս. իսկ ինչու՞ չառաջարկել մեր ցույցասեր, ասող-խոսող բարերարին հաջորդ ցույցի ժամանակ ժամանակը հետաքրքիր անցկացնելու գաղտնիքը հայտնել իր շատ սիրելի հետևորդներին(դե հետևորդը որն է, մարդիկ մտածում են` քանի պապին փող ա տալիս, հետը լավ լինենք): Հաստատ ավելի շատ օգուտ տված կլիներ և' իրեն, և' ժողովրդին. ինքն ստիպված չէր լինի այդքան չարչարվել մեզ ծիծաղեցնելու համար, մենք էլ ստիպված չէինք լինի հովոտ տնից դուրս գալ տժտժան արևի տակ: Ա~, մոռացել էի, որ դա նրա ժամանցի միջոցն է... չէ, փաստորեն ուրախանալու գաղտնիքը չի բացվի, մինչև մեր կոմիկ դերասանը գործից դուրս չգա: Բայց դե մարդը դեռ ուզում է իր արձակուրդը վայելել բարերարություն անելով: Մեր բառիս բուն իմաստով հոգնած նախագահին էլ չմոռանանք ու միայն և միայն բարի նպատակներով նրան կազդուրիչ հանգիստ մաղթենք: